Rúnítu blogg

Jæja þá er ég og kallinn minn loksins saman aftur. Líka búin að bíða alveg heillengi eftir skrattanum. Haldið þið ekki að hann hafi byrjað á því að stökkva á mig og kyssa mig þessum þvílíkt blautu kossum sínum. Mér fannst það nú alveg nóg og reyndi eftir bestu getu af íta honum af mér. En nei með því að gera það kom upp einhver púki í kallinum og fór að reyna að rífa utan af mér peisuna mína. Ég ætlaði sko ekki að láta hann komast upp með eitthvað þannig svo auðvitað ítti ég honum af mér og sagði honum að róa sig aðeins. Það gekk náttúrulega ekki svo ég bara leifði honum að leggjast á mig og kyssa mig meira. Alveg ótrúlegt hvað hundar eru líkir karlmönnum..

Þá er þessi vinnuvika búin hjá mér. Ætti kannski ekki vera að tala um eitthverja vinnu viku en á móti vinn ég alla helgina sem er bara fínt. Líka gott að rústa ekki rútínunni hjá mér. Ég gerði mér ekki grein fyrir því hvað það er nauðsynlegt að hafa rútínu á lífinu fyrr en ég fór að vinna aftur. Jú ég er svo þreytt stundum að ég er dofin og pirruð í den sammen. En djöfull líður mér vel. Ef ég hefði gert mér grein fyrir því hvað þessi litli hlutur er mikilvægur fyrr kannski hefði ég ekki dottið svona ílla á rassinn..

Það er dálitið leiðinlegt að sjá hvernig fólk hagar sér. Ekki það að ég er eitthvað fullkomin alls ekki svo langt því frá. Illa gallaður hlutur hérna. Læknirinn minn getur allavega refseftað því. En það sem ég er að tala um er þegar fólk heldur að aðrir sjá þær/þá ekki. Auðvitað væri gaman að geta séð allt og vitað allt en hver myndi þá vera tilgangurinn með þessu öllu saman. Á maður ekki að þroskast og þróast í takt við tíðarandann hverju sinni.

Bara smá pælingar eftir þessa törn hjá mér. Annars hefur hinn kallinn það alveg ágæt og er búin að bóka farið heim aftur. Get ekki beðið.

Djöfull er ég orðin þreitt á allri þessari litháa og pólverja umræðu sem er í gangi. Ekki það að þær eiga eflaust eithvern rétt á sér. Það sagði ég ekki en kom on. Koma með allavega vitlega umræðu. Ekki eithvern anskotans múgæsing. Það eru ekki allir sem eru slæmir en margir eru það. Hvað þarf að gera til að lögreglan geri eithvað í málinu. Jú einfallt það verður eithver íslendingur að deyja. Þá loksins vakna ráðamenn til lífsins. Persónulega vill ég ekki bjóðast til í að vera númer eitt. En svona er lífið og maður tekur því sem kemur bara með jafnaðar gleði. Eða 112. 

En það sem er búið að vera að gerast hjá mér síðustu daga var að ég er loksins orðin net tengd aftur og þakka bara eithverju valdi það. Helst þegar maður er drullu veikur heima hjá sér.

Nóg í bili kem með frekari yfilísingar yfir dásemdum netsins seinna

Adíos 

Það er svo sannalega búið að vera mikið í gangi hjá mér undanfarna daga og jafnvel viku. Ok aðeins lengur kanski. En það sem er að gera mig gráhærða núna er slúður. Og ekki bara um rika og fræga fólkið. Heldur um ykkar trúlí. Áhrif slúðurs á íslenska kvennmenn er alveg svakalegt. Ætli það sé ekki þessveggna sem sagt er að konur eru konum verstar. En hérna kemur smá saga um það...

Ég var orðin alveg svakalega þreitt á að hlusta á allt það sem er í gangi hvað varðar mig og mínar vinkonur. Þannig að ég áhvað já ok ekki bara ég. Við að sjóða saman sögu um mig. Og svona er hún. hehehe.  

Ég og þessi áhveðna vinkona mín vorum að fá okkur í glas saman og ég var ekkert alveg í stuði. Og eftir því sem ég drakk meira varð ég alltaf meir og meir árásagjarnari. Röllutum í party frá þessari vinkonu minni og hittum alveg fullt af strákum. Drukkum meira þar og allt var alveg í ok þar til að það var sagt eithvað við mig og ég  bara brjálaðist. Rústaði heilli íbúð og braut vodga flöskur og ég veit ekki hvað og hvað. En síðan nátturulega flúðum við af vetfangi því að það var verið að tala um að hringja á lögguna. Og við brunum niður í bæ og djömmum þar og auðvitað var ég ekkert skárri og lamdi allt og alla. Endaði svo eithverstaðar held að við höfðum ekkert sagt um hvert ég lenti...

Eftir þetta kom að ég er algerlega óhæf í mannlegum samskiptum og bara ætti heima inni á geðdeild. Og líka eithvað um að það hliti að vera alveg hræðilegt að hætta að taka lyfin mín og bæri enga virðingu fyrir mínum eigum og eigum annara. Sem í sjálfu sér var þessi saga. :D.. En á það ekki líka að vera rétt að vinir eigi að þekkja mann og viti hvenar það er verið að gera lítið úr þeim og svoleiðis..  

En þessi saga er ekkert svakalega langt frá sannleikanum. Hann er svona

Ég og nokkrar stelpur vorum að fá okkur í glas heima hjá einni vorum að skemmta okkur ekkert smá vel og reittum af okkur brandarana. Hringir svo kunningi minn í mig og seigir mér að það sé strákur sem vilji hitta á mig og bjóða mér í party. Jú seigi ég og læt þá sækja mig og þessa vinkonu mína. Sem gekk alveg ágætlega nema að við vorum aðeins of mörg í bílnum og ég "varð" að sita ofan á einum af fallegri mönnum sem ég hef séð á æfi minni. Mjáá vofff og allt þar á milli. You know tall dark and fucking handsome. Jæja fórum í partyið og drukkum okkur blind fullar og vitlausar. Stungum af og ég var það drukkin að ég vissi ekki í hvor áttina miðbærinn var. En það eru sirka tvær mín í miðb. frá heimilli þeirra. Fórum í bæinn skemmtum okkur konunglega og fórum heima að éta pizzu sem nota bene fekk smá smakk frá stigaganginum hjá vinkonu minni. Vöknuðum drullu þunnar og ég búin að tína símanum.

Það er nátturulega alltaf skemmtilegra að tala um þegar það gengur ílla og maður er eithvað kúkú og svoleiðis. En á fólk virkilega svo lítið líf að það hafi ekki um neitt annað að tala um en hvernig aðrir eru. Á maður að láta svona barna skap fara í pirrurnar á sér eða bara smella þessu í vantar eithvað aðeins meira en þessa baun á milli eyrna möppuna. Sem ég held bara að ég geri. 

Til hvers að eiga óvini ef maður á svona góða vini 

Það er alveg með ólíkindum hversu mikið af ruslpósti sem maður fær svona á regglulegum bases. Þá er ég ekkert endilega að tala um það sem maður fær í póstkassann sinn heldur í emailinu mínu. Þessi spam póstur er nátturulega frá hinum og þessum. Reyndar er uppáhaldið mitt núna víagra pósturinn. Ein víagra kemur sko skapinu í lag. Og á einungis einn dollara og nokkur sent. Hvernig er þetta með karlmenn sem geta ekki viðurkennt fyrir sjálfum sér að þeir eiga við vandamál að stríða. Ekki er eins og konur fari að leita á netinu eftir eithverju til að auka rakann hjá sér. Halló læknar eru til að aðstoða mann og hjálpa hvort sem þér er íllt í tánni eða átt við stinningar vandamál að stríða. 

Það er svo leiðinlegt að versla. Jú ég er kvennmaður og mér hundleiðist að kaupa mér föt eða bara í matinn. Ekki það að ískápurinn sé alltaf tómur hjá mér en díses hvað ég þarf að auka aðeins fjölbreitina í fataskápnum. Það væri alveg helvíti nett ef maður gæti skannað sig inn í tölvuna og verslað þannig á netinu. Þá sæi maður hvort að fötin fari manni eða ekki. Kannski er bara eithver þarna úti með sömu hugmynd og ég og bara er að koma með þetta. Ætli maður þyrfti að vera nakin á skönnuðu myndinni?

Það sem fer aðeins í mig hvað varðar fjölmiðla landsins er...  Hvað er málið að fynna ekki fréttir sem eru áhugaverðar. Ekki eithver dráp og viðbjóður. Hvað er í gangi?? Afhverju eru ekki fréttir um seigum td. íslenska hænsna stofninn. Ekki eins og það hafi ekki verið umtals efni þegar fuglaflensan stóð sem hæðst. Hvað gerðist eftir á? Það er alltaf verið að tala um að við þurfum að vernda það sem er íslenskt hvoru tveggja það sem við eigum og arfleið okkar. Afhverju er það ekki umtals efni?

Nó tuð í dag